خصلت ما ادماست که تو بعضی از مراحل زندگی تغییر می کنیم حالا هر کدوم به نوعی . یکی ازدواج می کنه تغییر می کنه ، یکی شغلی پیدا می کنه و اون یکی تو یه کاری موفق می شه و...
این تغییر تو هر کدوم یه جوریه ، بعضی از ما ادما تا تقی به توقی می خوره بلافاصله همه چیزو فراموش می کنیم حتی خودمونو دیگه ادم دیروزی نیستیم ، طرز فکرمون ، رفتارمون ، انتظاراتمون ،دیدمون وخیلی چیزای دیگه تغییر می کنند و این خصلت ادمه که هیچ وقت ثابت نباشه و هر روز در حال تغییر تحول باشه و هر کسی که فقط از یه دریچه به دنیا نگاه کنه و خیلی محتاط با شه فقط یه زنده ی متحرکهو با یه مرده تفاوت چندانی نداره . ولی این تغییر باید به قیمت از د ست دادنارزشهامون باشه ؟ باید به قیمت از دست دادن اطرافیا نمون باشه ؟
وقتی دوستی رو تو یه جمله می خواییم خلاصه کنیم بلا فاصله میگیم : دوستای ثبتی هستیم ...
مثلا تو دلمون ثبت شده که همیشه دوست صمیمی برای هم می مونیم .
همه ما ادما تو یه مقطعی از زندگی تغییر می کنیم حالا هر تغییری که باشه ولی چرا باید دوستایی که شب و روزمون با هم بوده و تو غصه و شادیامون با هم شریک بودیم دیگه بدست فراموشی بسپاریمون ؟ شاید به جرم اینکه من موفق شدم تو یه کاری ولی دوستم شکست خورده ! ! !
هر کسی مشکلا تی واسه خودش داره ولی چه عالی می شد که در کنار این مشکلات زندگی سعی می کردیم دوستیامون رو ادامه بدیم و فقط واسه یه مقطعی همدیگرو نخوایم .
.............................................................................................................................................................
خدای بزرگ همه رو به ارزوهاشون برسون .
چیزی نمونده 10 روز دیگه شایدم کمتر
چیزی نمونده 10 روز دیگه شایدم کمتر
چیزی نمونده 10 روز دیگه شایدم کمتر
چیزی نمونده 10 روز دیگه شایدم کمتر
چیزی نمونده 10 روز دیگه شایدم کمتر