خوشبختی...
تا حالا شده به واژه ی خوشبختی فکر کنی! نمیدونم وقتی بزرگترا بهمون می گن خوشبخت بشی منظورشون چیه ؟خوشبختی رو تو چی میبینن و تو چی خلاصه کردن؟ خوشبختی...
هر کی خوشبختی رو از دید خودش نگا میکنه.یکی پول ، ماشین ، خونه، تحصیلات ، بچه ی خوب ،نیت خوب داشتن، و...که هیچکدومشون بد نیستن و هر کدوم میتونه مکمل خوشبختی باشه
من که حس میکنم خوشبختی همین دوست داشتن باشه و همدیگرو باور کردن و به هم اعتماد داشتن ... دلت واسه کسی و کسانی تنگ شدن ...چطور میتونیم راحت دل کسی رو به درد بیاریم و بی تفاوت از کنارش رد بشیم و بگیم حقش بود و خودمونو خوشبخت فرض کنیم . خوشبختی اینه که با دیدنت چشاش برق بزنه ودوست داشته باشه ...وقتی خوشبختیم که حرف همو بفهمیم .تو یه جمله میتونم بگم خوشبخت کسی هستش که دل کسی رو نرنجونده باشه ...نظر تو در مورد خوشبختی چیه؟چه موقع حس میکنی که خوشبختی؟
آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست .
" فروغ فرخزاد "
نامه ی خدا
صبح که امتحان داشتم ساعت 30/7 زدم بیرون و تا ظهر طول کشید.عصریم که خسته بودم گرفتم خوابیدم ولی چه خوابی !!! کاشکی اصلا نمی خوابیدم ، یه خواب بد، از بدم بدتر . تو خوابم یه مرده بود که خیلی دوست داشتنی بود ، نمی دونم کی بود اصلا یادم نمی یاد، فقط می دونم که می شناختمش ولی همون مرد خوبه بهم نارو زد. یه جایی بودم که کلی ادم اونجا بودن ...زن ، مرد ، بچه ...نمیدونم خیابون بود ، خونه بود ولی هر جا بود خیلی اشفته بودش .همه می خواستن نوبتی برن واسه خدا نامه بنویسن.من ناممو نوشتم یادم میاد حدود 6، 7 خطی می شد . دوستم ازم خواست که بهش بگم که چی نوشتم ولی هر کاری کردم نتونستم که یک کلمه از ناممو به زبون بیارم، یهو همه جا تیره شد و یه زنه امد ( زنی که زن خوبی بود ) و بهم گفت : هر کی که نامه واسه خدا بنویسه نمی تونه هیچی از نامشو واسه کسی بگه و جلوی چشاش تاریک می شه پس سعی نکن .بعدش با دوستم امدم یه گوشه نشستیم و همون مرد خوبه امد جلو و به چند تا مرد دیگه مارو نشون داد(مردای بزگ و قوی هیکل و خیلیم خشن ) و گفت: بیایید اینجان، اونهام مارو گرفتن . دلیل گرفتنم گفتن ....... کلی التماس کردیم که ما کاری نکردیم ولی اصلا گوش نمی دادن . به همون مرد خوبه گفتم تو که خوب بودی و ما رو می شناسی، اشتباه شده ولی اصلا اعتنا نکرد . قیافه ی اونم شده بود عین همون مردای خشن . تو اون همه جمعیت هیشکی ما رو نمی دید ، هر کی مشغول نوشتن خودش بود . من و دوستمم یه گوشه نشستیم و گریه می کردیم و یه مرد کنارمون نشسته بود که فرار نکنیم . ولی وقتی نگاش کردم اونم قیافش خیلی بد بود ولی می خواست یه چیزی بگه. ، با چشاش هی اشاره می کرد نمیدونم چی می خواست بگه فقط فهمیدم می خواد کمکمون کنه بهش خیلی نزدیک شدم که ببینم چی می خواد بگه و خیلی می ترسیدم ولی دیگه....تلفن زنگ زد از خواب پریدم . دوستم بود .. بدنم مثل یخ شده بود کلی دوستمو دعا کردم واسه زنگ زدنش
نمیدونم تعبیرش چیه یا اصلا این چه جور خوابی بود ولی چه ربطی داشت ولی هر چی بود تو فکرم انداخت ... یعنی چی من که دشمنی ندارم واین نامه نوشتن واسه خدا چی بود ؟ ولی کاشکی می دونستم که تو نامه واسه خدا چی نوشتم ؟چی ازش خواستم ویا در مورد چی باهاش صحبت کردم ...این اشفتگی و برو بیا چی بود. اونی که خوب بود چرا بد شد...و خیلی چرا های دیگه...؟؟؟
یه مدتیه خیلی خوابای بی سر و ته می بینم . نه بعضی وقتا دلم لک میزنه واسه یه خواب و و الانم که همه خوابهام یه جور ترس تو وجودم می ریزه . و نمیدونم ترسم از چیه…
امشبم یکی از دوستای خوبم زنگ زد اونم کلی دلش گرفته بود ، از غصه هاش واسم گفت از اینکه انتظار نداشته در موردش اینطور فکر کنند ..از اینکه به باورش توهین شده بود ...چه دلی داری توووپری کوچولو...کاشکی من یه کوچولو مثه تو بودم .ممنونم که منو لایق دونستی که حرفاتو بهم بگی...
دلم الان بارون می خواد یه بارون تند که بغض اسمون رو باز کنه تا اشکام پنهون بمونن.
دوباره دلم بارون می خواد...
به کجای این شب تیره بیاویزیم قبای ژنده خود را؟؟؟
" نیما یوشیج"
۸۴/۸/۲۰
نمی دونم چی بگم...یعنی نمی دونم به کی بگم ...اصلا نمی دونم اسمشو چی بذارم ؟
مشکل ! گرفتاری!...
ولی یه درده ...یه دردکه درون خودمه و من هستم و اون...حسشو ندارم که حرفامو به کسی بگم .اصلا اونایی هم که هستن گوش شنوا برای شنیدن حرفام دارن !!!بهشون حق میدم
پس دردامو نگه خواهم داشت و با چشمای اشک بار مینویسم. باز خدایا شکرکه این اشکام همراهیم می کنه . حداقلش اینه که وقتی گونه هامو نوازش می کنه حسش می کنم تو کل زندگیم اینقدر اشک نریختم که تو این 2 ماه و 3 روزه اشک ریختم .هنوزم کامل باورم نشده حس میکنم تو خوابم ویه خوابی که تمومی نداره ، یک کا بوس وحشتناک...چه برنامه ها که نداشتم چه چیزایی که می خواستم ولی هممشون رویا شدن. یه رویا یی که قبلا واسم روشن بودن ولی دیگه همه ی رویاهام غبار گرفته . دیگه هیچی واسم معنا نداره دیگه زشت و قشنگ یکی شده . دیگه اسمون هم واسم جذابیتی نداره . دیگه حتی بارون هم شادم نمیکنه. اصلا شادی یعنی چی؟
همه ی تلاشمو کردم ولی نشد .هر روز کلی فکر می کنم شاید یادم بیاد که کم کاری کرده باشم که بگم اره تقصیر اون شد ولی دریغ ...حتی یه افسوس کوچولوهم واسم نمونده که شکست خودمو توجیه کنم .
نمی دونم تقصیر چی و یا کی بود.همه میگن بی خیال بابا ...اخه اصلامی شه بی خیال شد؟
شاید خدا منو نمیبینه و شایدم فراموشم کرده .میگن حکمت خداست .... باز شکر
میگن جوینده یابندس ولی...پاهام دیگه خستس
خدایا یه نیم نگاهی هم به اینطرف کن، جواب دل خسته ی منم بده
.
سلام ...یه خونه ی جدید.دیگه اینجا موندگار میشم البته اگه بلاک سکای اجازه بدن(اونم با این کاراش) ولی
دیگه میخوام اینجا خود واقعیم باشم به دور از همه ...
با یه نیت خوبم شروع میکنم تو یه شب پاییزی و بارونی..
خودمم بهار زندگیمو تو پاییز اغاز کردم
موطن آدمی را بر هیچ نقشه ای نشانی نیست
موطن آدمی تنها در قلب کسانی است که دوستش دارند.
احمد شاملو